Bir gün daha…

Sabah uyandığımda anda aklımda olan bir cümleyi başucunmdaki kağıda yazmaya üşendiğim için bu kaçıncı unutuşum bilmiyorum. Ve yine kendim kendime söylenip duruyorum…
Halimin vakitleri sırdan sorulma sırça köşkünde otururken düşünmüyorum artık ne dünü ne yarını sadece bu gün ne getirirse kabulüm diyerek yaşıyorum. Bahçeme bahar geldi , her ektigim ve suladığım fidan canlanirken ruhumun nefes aldığını hissediyorum. Bu gün de her zamanki gibi dinledim beş yapraklı çınar ağacımı seninle birim diye fısıldadı bana endişeye mahal yok her şey yolunda…
Oydugum ahşap , el işi diye yaptığım derilerim, okuduğum kitaplar ve besleyip büyüttüğüm , yardım ettiğim tüm hayvanlar da dahil hersey bildiğim gibi , her sey yolunda …
Elbette var dertlerim sıkıntılarım ama mutluluk içten gelir derler ya doğru galiba, çünkü ; degistirebileceklerim için gücüm , degistiremeyeceklerim için sabrım ve ikisinin arasındaki farkı yaşadığım sürece anlayabileceğim bir sezgim var ne mutlu bana…
Huzur doğayla barışık yaşayabilmek bitkilere ve hayvanlara kendinize duyduğunuz özeni ve sevgiyi verebilmek aslında… Verdikçe farkinda olmadan kendi içinde çoğalıyor yaşam…