Sabah uyandığımda anda aklımda olan bir cümleyi başucunmdaki kağıda yazmaya üşendiğim için bu kaçıncı unutuşum bilmiyorum. Ve yine kendim kendime söylenip duruyorum…
Halimin vakitleri sırdan sorulma sırça köşkünde otururken düşünmüyorum artık ne dünü ne yarını sadece bu gün ne getirirse kabulüm diyerek yaşıyorum. Bahçeme bahar geldi , her ektigim ve suladığım fidan canlanirken ruhumun nefes aldığını hissediyorum. Bu gün de her zamanki gibi dinledim beş yapraklı çınar ağacımı seninle birim diye fısıldadı bana endişeye mahal yok her şey yolunda…
Oydugum ahşap , el işi diye yaptığım derilerim, okuduğum kitaplar ve besleyip büyüttüğüm , yardım ettiğim tüm hayvanlar da dahil hersey bildiğim gibi , her sey yolunda …
Elbette var dertlerim sıkıntılarım ama mutluluk içten gelir derler ya doğru galiba, çünkü ; degistirebileceklerim için gücüm , degistiremeyeceklerim için sabrım ve ikisinin arasındaki farkı yaşadığım sürece anlayabileceğim bir sezgim var ne mutlu bana…
Huzur doğayla barışık yaşayabilmek bitkilere ve hayvanlara kendinize duyduğunuz özeni ve sevgiyi verebilmek aslında… Verdikçe farkinda olmadan kendi içinde çoğalıyor yaşam…
Yazar: salaş bir ruhun güncesi
Biz…
Oldum olası sevmisimdir Cine ve Yatağan arası yoldan geçerken o kayaları izlemeyi … Ve bir kez daha dedim ki biz kımıl zararlısıyız aslında valla bak ….
Hem de dünyanın kımıl zararlısıyız tüm insanlar olarak…
Zor…
Hayatta hic bir sey tesaduf degil gercekten.guzel bir ders verdin bana güven konusunda yanıldım ama yine de ayakta kalıp guvenmem gerektiğini öğrendim ( ama sana değil )… Iyilikten maraz dogar derlerdi inanmazdim , sana yaptigim tum iyilikleri denize attim… ve dostum senden ihaneti ve nankörlügu öğrendim. Bir de hiç kimseye öyle davranamayacagimi bunun için de sana teşekkür ederim. Menfaatleri uğruna yola çıktıklarını yolda bulduklarına değişen guzel insanlar bilin ki ; ne ekerseniz onu bicersiniz… Ben sizleri affedip kalan sağlar benimdir diyerek hayatıma yine sevgiyle ve mutlulukla devam ediyorum… ve artık biliyorum ki insanım demek çok kolay, olmak zor…
Ben benim…
Aşk’ı da tutkuyu da unutalı bu gün beş yıl oldu.Hepsini zorla aldın benden.Tüm hislerim öldü.Tuvallerimin rengi soldu , dizelerim günden güne, hece hece yokoldu. Ama sen bil ki …
Yaptığının bedelini ödediğin günü görmeden ölmeyeceğim !
Keşke benim yarım kadar şerefli olabilseydin…
Söylesene …
Uzun zamandır ne yazsam, nasıl yazsam…Neden artık tüm sözcükler tükenmiş gibi geliyor dilime ? Oysa ki gönlümde yüzlercesi yüzmekteyken… Kalemden kağıda akmıyor neden ? Söylesene …
Uyku
Uykumu zehirleyen bir ruha sadece ben mi sahibim acaba ?
Günce
Salaş bir ruhun güncesi 2’dir bundan sonra yazacaklarim… 1′ i merak edenler için , sahibine gönderildi yıllar önce… Atilmista olabilir bir köşeye , yakilmista olabilir okunmadan… Anlayacağınız onun akıbetini bende bilmiyorum… Sahibi bir gün (tesadüf eseri) bu satırları okursa sakin açık etmesin kimligimi sırrım ben…. Bu satırlarından hariç herkese…
Salaş Bir Ruhun Güncesi 